او که در حکمت و منطق و ریاضیات و هندسه و نجوم و موسیقی و فقه و اصول و فلسفه و طبابت و... به کسب معرفت پرداخته و اندیشه خود را در زلال فهم و تدبیر و درایت، به رایت علم و عمل، مزین نموده و چراغی روشن و نشانه ای عزیز برای رهروان طریق علم و ایمان گردید.
بو علی سینا در جهان علم و دانش نیز چهره شناخته شده ای است. دو کتاب مهم او یعنی شفا و قانون، یکی در فلسفه و دیگری در پزشکی در مراکز معتبر علمی جهان قدر دیده و بر صدر نشسته.
او آینه ای شد تا در تلألو درخشنده و تابان آن، نور عظمت و شوکت و ترقی ایرانی مسلمان، بیش از پیش نمایان گردد و چشم جهانیان را خیره کند.
ابن سينا در زمينه هاي مختلف علمي نيز اقداماتي ارزنده به عمل آورده است . او اقليدس را ترجمه كرد . رصدهاي نجومي را به عمل درآورد و اسبابي نظير ورنيه كنوني ابداع نمود . در زمينه حركت ، نيرو ، فضاي بي هوا ( خلا ) ، نور ، حرارت و چگالي تحقيقات ابتكاري داشت. رساله وي درباره كاني ها يا مواد معدني تا قرن سيزدهم در اروپا مهمترين مرجع علم زمين شناسي بود .
مجموعه آثار سترگ و شگرف بوعلی سینا که در ارزش علمی و تتبعات دقیق فکری جزء سرآمدان آثار مکتوب جهان دانش است تا کنون بارها و بارها به زبانهای مختلف ترجمه گردیده و در مهم ترین مراکز علمی عالم مورد استفاده محققان و پژوهشگران ان حوزه قرار گرفته است. و از آن جمله كتاب شفا که در هجده جلد در بخش هاي علوم و فلسفه ، يعني منطق ، رياضي ، طبيعيات و الاهيات نوشته شده است . منطق شفا امروز نيز همچنان به عنوان يكي از معتبرترين كتب منطق اسلامي مطرح است و طبيعيات و الاهيات آن هنوز مورد توجه علاقمندان است . كتاب قانون نيز – كه تا قرن ها از مهمترين كتب پزشكي به شمار مي رفت – شامل مطالبي درباره قوانين كلي طب ، داروهاي تركيبي و غير تركيبي و امراض مختلف مي باشد . اين كتاب در قرن دوازدهم ميلادي همراه با آغاز نهضت ترجمه به زبانهاي لاتين ترجمه شد و تا امروز به زبان هاي انگليسي ، فرنسه و آلماني نيز برگردانده شده است . قانون – كه مجموعه مدوني از كل دانش طبي باستاني و اسلامي است – به عنوان متن درسي پزشكي در دانشگاه هاي اروپايي مورد استفاده قرار مي گرفت و تا سال 1650 ميلادي در كنار آثار جالينوس و موندينو در دانشگاه هاي لوون و مون پليه تدريس مي شد .
در کشور ما چنین روزی یعنی سالروز بزرگداشت بوعلی سینا با آن مقام علمی و مرتبه معرفتی، به عنوان روز پزشک نامگذاری شده است.
روزی که می تواند یادآور خدمت بی منت به خلق و توجه به آلام آنان و درمان دردهایشان هم با سلاح دانش طبابت و هم با ابزار مهر و عنایت باشد.
همه ما بارها شاهد بوده ایم که جامعه عزیز پزشکی با حضور مجاهدت آمیز خود در مناطق محروم و استفاده از دانش و توانایی علمی و عملی خویش که برای بدست آوردن آن سالها رنج و محنت و تلاش و طلبگی را بر خود تحمیل نموده و با عشق و امید و شور و شیدایی به این قوت و قدرت مسیحایی رسیده در جهت رفع آلام مردم چه اقدامات موثر و زیبا و احیاگرانه ای را به انجام رسانده اند.
بی تردید قاطبه پزشکان و طبیبان جامعه ما از این جمله اند که مجاهدتهایشان قابل تقدیر و ارزشمند و از ارج و قرب معنوی والا و بالایی برخوردار است.
اما گاهی هم دیده می شود که طبیب اگر نتواند به کار خود وجهی معرفتی و بعدی آسمانی و رنگی انسانی ببخشد و تنها در گرداب جمع آوری مال و منال از گرده مردم دردمند و نیازگزار غرق شود قطعا هیچ بویی از حقیقت کار خویش نبرده!
طبیبی که بیمار خود را با درمان نیمه و نصفه رها می کند تا دوباره به درگاه او بازپس آید و... آیا چنین کسی لایق واژه طبیب هست و شمیمی از عطر دل انگیز درمانگری مردمان رنجور و دردمند با خود به همراه دارد؟!
بارها دیده ایم طبیبانی را که حتی حاضر نیستند شرح درد بیمار خود را کامل و جامع بشنوند و با تعجیل و بی دقت، به پر کردن نسخه ای بدخط و بی اثر مبادرت می ورزند تا گویی از شر بیمار رهایی یابند و بر تعداد مراجعه کنندگان و البته میزان حق الطبابت خود بیافزایند!
اینها نه طبیب و درمانگر، که خود عین دردند که باید طبیبی حاذق و کاربلد، درمانشان کند!
شرح این قصه پرغصه حکایت مثنوی هفتاد من کاغذ است و در این مجال ضیق نمی گنجد و این اشارت هم تنها به مدد این مناسبت و برای یک تذکر و تنبه بود و لاغیر.
امید آنکه قاطبة پزشکان ما که افراد خوب و کاردان و دلسوزی هستند، با استعانت از خداوند و الگو گرفتن از پاکان و نیکان روزگار و بزرگانی همچون حکیم طبیب بوعلی سینا بر ارج و اجر کار خالصانه خویش واقف آیند و جامعه را به سمت سلامت جسم و جان یاریگر باشند و رهنمون.
انشاءالله!
